Expositie “Joris Gaymans in dialoog met Tom Slager”
Joris Gaymans (1946) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost in Breda en aan de Academie voor Bouwkunst in Tilburg. Hij had exposities in musea en beeldentuinen in Nederland, Frankrijk, Rusland en Australië. Zijn bronzen beelden zijn mooi en uitdagend. Vrouwen, kinderen en mannen. Symmetrisch, concentrisch of juist helemaal niet. Zijn werken zijn zeer gevarieerd waardoor het boeiend blijft om ernaar te kijken en de intensiteit ervan op te snuiven. Joris Gaymans creëert zijn beelden naar aanleiding van een ervaring, overdenking of een doorleving over iets. Zijn, in zijn woorden, “consequent spirituele uitgangspunt” is voor hem voorwaarde om tot verbeelding te komen. Joris Gaymans streeft ook naar fysieke perfectie in zijn sculpturen. Vrijwel alle beelden worden in Bologna (Italië) gegoten, zijn op een hoog technisch niveau afgewerkt en gepatineerd volgens kwalitatief uitstekende recepturen.
De beelden van Joris Gaymans zullen in Museum Slager te zien zijn naast de schilderijen van Tom Slager. Tom Slager (1918 Indonesië -1994 Californië) is de jongste van de acht kunstenaars uit de familie Slager en de ‘zwerver’. Tom Slager heeft een voorkeur voor natuur- en landschapsschilderijen. Zijn schilderijen geven een beeld van zijn bewogen leven: van enerzijds enorm veel reizen, leven en werken in Frankrijk, Zwitserland, Italië, Spanje en de Verenigde Staten en anderzijds heel productief zijn in de omgeving van de IJzeren Man in Vught, de Loonse en Drunense Duinen en het Brabantse coulisselandschap. Tom wordt wel een impressionist genoemd, maar hij gaf zelf de voorkeur aan de term neo-impressionisme: “om iets nieuws toe te voegen, niet op het herhalen van kunstopvattingen.“ Een vrij reizen door de fysieke wereld.
Joris Gaymans ziet uit naar de expositie: “De kunstenaars uit de familie Slager waren gedegen en integer. Dat delen we. Maar laat ook maar zien dat we uit een andere mentale tijd zijn. Tom Slager is de jongste uit de kunstenaarsfamilie. Hij reisde veel en keek goed rond. De expositie laat zien: toen leefden mensen anders. Toen meer rondkijkend naar de verschillende buitenwerelden, nu meer gericht naar de verschillende spirituele werelden (hoe we ergens over denken) Zo komen we beiden uit de verf. Dat onderscheid maakt de combinatie extra spannend en boeiend. Naast het verschil in beeldhouwkunst en schilderkunst.“